PARAFIA POD WEZWANIEM
ŚW. TERESY OD DZIECIĄTKA JEZUS
W LUBLINIE

Historia
W okresie międzywojennym XX wieku dzielnica "Za Cukrownią" stanowiła peryferie Lublina i należała do parafii p.w. Św. Pawła. Jej mieszkańcy, mając daleką drogę do kościoła parafialnego, korzystali z posługi duszpasterskiej w istniejącej w tamtych latach prowizorycznej kaplicy przy cukrowni. Z inicjatywy mieszkańców w październiku 1935 podjęto decyzję budowy nowej świątyni. Na czele utworzonego 13 października 1935 r. komitetu budowlanego stanęła Aleksja Radzikowska. Biskup Lubelski Marian Fulman organizację nowej parafii powierzył ks. Wacławowi Banachowi.

Z funduszy diecezjalnych i ofiar mieszkańców zakupiono plac przy zbiegu ulic Betonowej i Krochmalnej, a wiosną 1936 przystąpiono do budowy kościoła. Ponieważ mieszkańcami powstającej parafii byli przede wszystkim ludzie niezamożni, sezonowi robotnicy, drobni rolnicy i w dużej mierze bezrobotni, z tego powodu zdecydowano się na budowę świątyni nie wymagającej dużych nakładów finansowych. Projekt nowego kościoła o konstrukcji drewniano-murowanej przygotował inż. Jerzy Siennicki. Jest to prawdopodobnie jedyny na Lubelszczyźnie kościół o konstrukcji szachulcowej (drewniany szkielet wypełniony murem). Architekt połączył tradycyjny sposób konstrukcji z modernistycznym ujęciem bryły.

Parafia została erygowana 5 września 1937 r.
Niedostatek funduszy i późniejsze działania wojenne z okresu II Wojny Światowej sprawiły, że prace wykończeniowe trwały wiele kolejnych lat.
1938 - Otynkowanie ścian zewnętrznych i doprowadzenie elektryczności.

1938 - Ufundowanie przez bpa Marian Fulmana dzwonów kościelnych (zrabowanych przez Niemców w czasie II Wojny Światowej).

1940 - Oddanie do użytku kaplicy św. Antoniego Padewskiego.

1946 - Ufundowanie dębowego ołtarza głównego wg projektu J. Kędzierskiego, z obrazem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, autorstwa K. Kuleckiego.

1958 - Zastąpienie prowizorycznych ołtarzy bocznych ołtarzami dębowymi, dostosowanymi stylowo do ołtarza głównego.

1966 - Ufundowanie przez parafian dzwonów kościelnych, jako wotum Tysiąclecia Chrztu Polski.

1975 - Obłożenie wewnętrznych ścian kościoła boazerią.

1991 - 1997 - Przebudowa prezbiterium, wyłożenie placu wokół kościoła kostką brukową.

1997 - W 100-lecie śmierci św. Teresy z Lisieux, sprowadzono relikwie Świętej, które umieszczono w kościele.

1998 - Remont kościoła połączony z ociepleniem, pokrycie budynku świątyni sidingiem; zatarcie charakterystycznego wyglądu szachulcowej elewacji.

2012 - Kapitalny remont schodów głównych kościoła.

2013 - Instalacja nowego ogrzewania w kościele.

2014 - Instalacja nowego oświetlenia prezbiterium oraz nowoczesnego systemu wyświetlania pieśni podczas liturgii.                

2015 - Sprowadzenie relikwii św. Ludwika i św. Zelii Martin - rodziców św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Renowacja tabernakulm.

2016 - Remont frontonu, przedsionka i drzwi głównych kościoła.